Mąż i żona

Kto czytał kiedykolwiek coś z repertuaru Fredry, wie, że potrafi on rozbawić czytelnika do łez. „Mąż i żona” to lekka komedia omyłek, w której autor satyrycznie odnosi się do relacji damsko-męskich. Autor obnaża w niej hipokryzję i niestałość uczuć bohaterów, którzy plączą się we własnych sidłach kłamstw.

Dowcipna, krótka komedia, którą serdecznie polecam.

Kto czytał kiedykolwiek coś z repertuaru Fredry, wie, że potrafi on rozbawić czytelnika do łez. „Mąż i żona” to lekka komedia omyłek, w której autor satyrycznie odnosi się do relacji damsko-męskich. Autor obnaża w niej hipokryzję i niestałość uczuć bohaterów, którzy plączą się we własnych sidłach kłamstw.

Dowcipna, krótka komedia, którą serdecznie polecam.

Uwielbiam Fredrę za jego poczucie humoru i cudowny język.
Miło było wrócić do szkolnych czasów.
Dziekuję wolnelektury.pl

Uwielbiam Fredrę za jego poczucie humoru i cudowny język.
Miło było wrócić do szkolnych czasów.
Dziekuję wolnelektury.pl

„Mąż i żona” to jedna z „wczesnych” komedii Aleksandra Fredry, która w paru momentach mnie zaskoczyła. Można powiedzieć, że byłam zaskoczona byciem zaskoczoną. Chyba nie spodziewałam się, że temat „aranżowanego małżeństwa”, może prowadzić do tylu relacji i zawiłości. W końcu można się było spodziewać, że będzie tu po prostu chodziło o szukanie miłości na boku, a jednak w tym coś więcej. Pasuje tutaj również określenie „nieśmieszej śmieszność”, bo choć czyta (ogląda) się to z uśmiechem na twarzy to raczej nie chcielibyśmy być na miejscu bohaterów.

„Mąż i żona” to jedna z „wczesnych” komedii Aleksandra Fredry, która w paru momentach mnie zaskoczyła. Można powiedzieć, że byłam zaskoczona byciem zaskoczoną. Chyba nie spodziewałam się, że temat „aranżowanego małżeństwa”, może prowadzić do tylu relacji i zawiłości. W końcu można się było spodziewać, że będzie tu po prostu chodziło o szukanie miłości na boku, a jednak w...

„Mąż i żona” to jedna z „wczesnych” komedii Aleksandra Fredry, która w paru momentach mnie zaskoczyła. Można powiedzieć, że byłam zaskoczona byciem zaskoczoną. Chyba nie spodziewałam się, że temat „aranżowanego małżeństwa”, może prowadzić do tylu relacji i zawiłości. W końcu można się było spodziewać, że będzie tu po prostu chodziło o szukanie miłości na boku, a jednak w tym coś więcej. Pasuje tutaj również określenie „nieśmieszej śmieszność”, bo choć czyta (ogląda) się to z uśmiechem na twarzy to raczej nie chcielibyśmy być na miejscu bohaterów.

„Mąż i żona” to jedna z „wczesnych” komedii Aleksandra Fredry, która w paru momentach mnie zaskoczyła. Można powiedzieć, że byłam zaskoczona byciem zaskoczoną. Chyba nie spodziewałam się, że temat „aranżowanego małżeństwa”, może prowadzić do tylu relacji i zawiłości. W końcu można się było spodziewać, że będzie tu po prostu chodziło o szukanie miłości na boku, a jednak w...

Jak to w komedii omyłek, mnóstwo tu farsy. Kojarzy mi się trochę z komediami operowymi Mozarta (np. Wesele Figara).

Jak to w komedii omyłek, mnóstwo tu farsy. Kojarzy mi się trochę z komediami operowymi Mozarta (np. Wesele Figara).

Jak to w komedii omyłek, mnóstwo tu farsy. Kojarzy mi się trochę z komediami operowymi Mozarta (np. Wesele Figara).

Jak to w komedii omyłek, mnóstwo tu farsy. Kojarzy mi się trochę z komediami operowymi Mozarta (np. Wesele Figara).

Od jakiegoś czasu zaglądam do dzieł klasyków. Z twórczością Fredry zetknęłam się po raz pierwszy oczywiście w szkole, ale teraz chętnie do niego wracam. Sięgając po "Męża i żonę" nieco się rozczarowałam.

To króciutka sztuka, którą z przyjemnością obejrzałabym w teatrze. Choć temat główny wydaje się pospolity i oklepany (zdrada małżeńska),to dzięki intrydze i poczuciu humoru autor potrafił do niego przekonać. Co ciekawe, żaden z bohaterów nie wydał mi się wart sympatii, ale spędziłam z nimi przyjemny czas.

Fabuła boleśnie i niesprawiedliwe uderza w niższe warstwy społeczne reprezentowane przez służącą Justysię. W czasach autorowi współczesnych była to działalność nagminna, mająca na celu nie tylko rozrywkę, ale też przestrogę dla pań domu przed niegodną zaufania, perfidną i dwulicową służbą.

Temat sytuacji służących w Polsce zostawię na inny wpis. Chciałam tu jednak zaznaczyć, że całą winą obarczono młodą ubogą dziewczynę bez perspektyw, ponieważ tak było dla wszystkich wygodniej. W rzeczywistości, gdyby pan domu nie był takim lowelasem, a pani domu nudziarą, a przy tym rozmawialiby ze sobą otwarcie, podobnego galimatiasu mogliby uniknąć. Tylko o czym by wtedy pisał Fredro?

Od jakiegoś czasu zaglądam do dzieł klasyków. Z twórczością Fredry zetknęłam się po raz pierwszy oczywiście w szkole, ale teraz chętnie do niego wracam. Sięgając po "Męża i żonę" nieco się rozczarowałam.

To króciutka sztuka, którą z przyjemnością obejrzałabym w teatrze. Choć temat główny wydaje się pospolity i oklepany (zdrada małżeńska),to dzięki intrydze i poczuciu...

https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-1978,maz-i-zona-1978,51905851
https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-1997,maz-i-zona-1997,51324610
https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-2016,maz-i-zona-2016,25530101

https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-1978,maz-i-zona-1978,51905851
https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-1997,maz-i-zona-1997,51324610
https://vod.tvp.pl/video/maz-i-zona-2016,maz-i-zona-2016,25530101

Ok

Ok

To jest ciekawe jak intrygi mogą doprowadzić do tego, że ofiarą została osoba, która po prostu szła z prądem. Nieważne, że inne osoby miały wiele za uszami.... Co wolno Wojewodzie... Przynajmniej nikt nie jest święty, dzięki temu ma to wydźwięk bardziej realistyczny.

To jest ciekawe jak intrygi mogą doprowadzić do tego, że ofiarą została osoba, która po prostu szła z prądem. Nieważne, że inne osoby miały wiele za uszami.... Co wolno Wojewodzie... Przynajmniej nikt nie jest święty, dzięki temu ma to wydźwięk bardziej realistyczny.